Mimarlık ve bana dair..

Biliyorum, onca kederi ve dehşeti Anımsıyorum korkak düşlerimi  Islanmış yastıkları, kirlenmiş çarşafları Heyhatlar, feryatlar, figanlar Düşlüyorum o karlı geceyi Beyazın örttüğü kirli şehveti Soracaklar, susacağım, dilim varmayacak İşte o vakit anlayacağım beni bekleyen sonsuz dehşeti Herkes gittiğinde sessizlik çöker Toprak kokar, yalnızlık başlar Küçük bir gülümseme ve ardından Sonsuz kırmızı bir balon, gözlerin gibi Korkma gelmeyeceğim , söz verdiğim gibi Anımsıyorum şimdi kenti, dar kaldırımları, topuklu ayakkabıları Gidiyorum, bir çınar ağacının tözünde  Yeniden varlık buluyorum, ormanlar gibi.

Ters asılı piyanoyu unut Henüz erken ölmek için Tabi... Cennette var tanrı katında Ya da bir yolculukta, çok uzaklarda Ters asılı piyanoyu unut Üçüncü bir yol mümkün Bir güvercin kanadı alır bizi Bu mahalleden, is kokan bu kentten/cismimizden Ters asılı piyanoyu unut Ardında bulutlar da var Bırak o mabet gizli kalsın Kenti sansürleyen buğulu camlarda Ters asılı piyanoyu unut Çünkü gökten elma düşmeyecek Zihnimin renkli vitraylarından  Aydınlanır tüm sokaklar Yeter ki ters asılı piyanoyu unut / kulak ver sese