Töz

Biliyorum, onca kederi ve dehşeti
Anımsıyorum korkak düşlerimi 
Islanmış yastıkları, kirlenmiş çarşafları
Heyhatlar, feryatlar, figanlar
Düşlüyorum o karlı geceyi
Beyazın örttüğü kirli şehveti
Soracaklar, susacağım, dilim varmayacak
İşte o vakit anlayacağım beni bekleyen sonsuz dehşeti
Herkes gittiğinde sessizlik çöker
Toprak kokar, yalnızlık başlar
Küçük bir gülümseme ve ardından
Sonsuz kırmızı bir balon, gözlerin gibi
Korkma gelmeyeceğim , söz verdiğim gibi
Anımsıyorum şimdi kenti, dar kaldırımları, topuklu ayakkabıları
Gidiyorum, bir çınar ağacının tözünde 
Yeniden varlık buluyorum, ormanlar gibi.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mimar Le Corbusier ve İnternet Mefhumu

Ata'ya Mektup

Piyano